တကယ္ပဲ မရည္ရြယ္ခဲ့တာလား
အၾကံအစည္ရွိရွိနဲ ့ပဲဆံုးျဖတ္ခဲ့တာလား
မျမဲနိုင္လြန္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို
အထပ္ထပ္ေတြးရင္း...
သက္ျပင္းကို ႏွစ္ခါဆင့္ခ်ျပီး..
အသက္ရွဴဖို ့ကို မေတာ္တဆေမ့မိတယ္.
ေသဆံုးျခင္းတိုင္းဟာ.
လြတ္ေျမာက္ျခင္းကိုသာ ကိုယ္စားျပဳမယ္ဆိုရင္
စ်ာပန အခန္းအနားတိုင္းဟာ.
ခုထက္ပိုျပီး.. ခန္းနားေလာက္ပါရဲ့..။
မရဲတရဲနဲ ့ျဖစ္လာတဲ့ အေတြးေတြကို
ေရွ ့ဆက္ဖို ့ ပါရမီနည္းေနေတာ့..
ငါ.... သက္ျပင္းတစ္ေခါက္ထပ္ခ်.
အိုမင္းမွဳ အနည္းငယ္ကို ထပ္လက္ခံျပီး.
ငါ့ရဲ့.. ေကာ္ဖီခြက္ထဲက. ျခင္ေသႏွစ္ေကာင္ကို
စတီးမစစ္တဲ့ ဇြန္းနဲ ့ကေလာ္ထုတ္ျပီး.
လက္က်န္ကို တစ္ၾကိဳက္ထဲေမာ့ခ်ပစ္လိုက္တယ္.
( ထြီ... မရြံ ့မရွာ...)
ျခင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ့ မခမ္းနားတဲ့ စ်ာပန.....။ ။
No comments:
Post a Comment